'helpen', maar dat mama je daarvan wist te weerhouden omdat ze zo graag een kindje wilde. Dat door mama gewenste maar door jou ongewilde kind kwam er en kon in jouw ogen werkelijk niets goed doen. Elke kans greep je aan om me terecht te wijzen en de les te lezen. Het maakte me nog onzekerder dan ik al was. Je wilde me altijd verbeteren, als ik iets niet goed deed, liet je me dat op agressieve wijze merken. Je schreeuwde tegen me en niet zelden deelde je daarbij ook nog een klap uit. Je was driftig, dominant en overheersend. Vriendinnetjes nam ik alleen mee naar huis als jij er niet was. Ik was liever bij anderen, daar was het veel fijner. Daar liepen de vaders niet in een onderbroek door het huis. Ze rukten de deur niet open als je onder de douche stond en betastten hun dochters ook niet op ongepaste wijze. Ik was zo bang om met je alleen te zijn. Als mama een enkele keer een weekend weg was, probeerde ik je zoveel mogelijk te ontlopen en deed mijn kamerdeur op slot, want jouw opmerking dat 'we er een gezellig weekend van gingen maken en dat ik best bij je kon komen slapen', maakte me ziek van ellende. Mama wist niets van je ongepaste gedrag af dat kwam pas veel later. Mijn traumatische jeugdherinneringen klimmen uiteindelijk naar boven toen ik op mijn zeventiende voor de zorgopleiding die ik volgde mannen moest wassen. Toen ik een patiënt moest verzorgen bij zijn intieme zone sloegen bij mij alle stoppen door. Alle zorgvuldig weggestopte emoties vochten zich een weg naar buiten. Mama en jij waren toen dat gebeurde al jaren niet meer samen. Gelukkig besloot mama van je te scheiden toen ik dertien was. Toen ik na het wasincident thuiskwam vertelde ik alles aan mama, ze wist niet wat ze hoorde. Ze had het niet geweten, maar geloofde me direct. In het verleden waren er vaker meldingen gemaakt van grensoverschrijdend gedrag op de scholen waar jij gewerkt had. Mama vond